نقدی مختصر بر مدیریت یک دقیقه ای

اگر شما از جمله افرادی باشید که جنس های پشت ویترین مغازه ها نظرتان را جلب می کند حتما کتاب هایی با پسون یک دقیقه ای نیز نظرتان را جلب می کند.مدیریت یک دقیقه ای/ معلم یک دقیقه ای/پدر یک دقیقه ای و ...

هدف من رد این نظریه یا تحمیل ایده ای خاص نیست بلکه کمک به تحلیل شما از تئوری است.قصد من این است که بیس علمی و فرایند شکل گیری یک تئوری را به شما یاد بدم. اونوقت خودتون راجع به نظریه هایی که می شنوید یا می خوانید قضاوت کنید.

هر تئوری در دو مرحله شکل می گیرید.مرحله اول ؛شکار؛ نام دارد.در این مرحله جرقه ای در ذهن تئوریسین زده می شود.این تئوریسین در شرایط بومی خاصی و در بستر ارزشهای خود و جامعه اش این جرقه را بعنوان یک نظریه مطرح می کند.که ممکن است در قالب یک کتاب یا یک سخنرانی یا مقاله یا سمینار و غیره باشد.تئوری(البته هنوز نمیشه گفت تئوری) در این مرحله سرشار از ارزشها و جهت گیری های منطقه ای است.اگر در این مرحله تئوری خوب عرضه شود یعنی به تمام جوامع صادر شود بعد از گذشت مدت زمانی خاص انتقادها و  چکش زدنها شروع می شود.اگر تئوری اساس محکمی داشته باشد و زیر این چکش ها دوام بیاورد وارد مرحله دوم یعنی؛شکل گیری؛می شود.جالب این جاست که به عقیده من تئوریسین در مرحله دوم دیگه اون تئوریسین مرحله اولی نیست! یعنی کسی در این مرحله تئوری را شکل می دهد که متخصص در آن زمینه باشد و تحصیلات آکادمیک بالایی داشته باشد.این تئوریسین در واقع جرقه ها را تحلیل و انهایی که قابلیت ماندگار شدن را دارند تشخیص می دهد .بعد از اینکه تئوری شکل گرفت دیگه بومی و منطقه ای نیست بلکه جهانی است و توانایی کاربرد در تمام جوامع و در تمام فرهنگ ها را دارد.باز هم به عقیده من تئوری جهانی نیز عاری از ارزش ها نیست.اما این ارزش ها ارزش های غالب جهانی است و بار کمتری نسبت به مرحله اول دارد.

خوب حالا می پردازیم به جایگاه تئوری یک دقیقه ای.اولا اینکه تئوریسین ؛یک دقیقه ای؛ تحصیلات آکادمیک ندارد.گرچه شرکت موفقی دارد.(شرکت ).ثانیا این تئوری خاص کره و ژاپن است!!! این تئوری در آمریکا به هیچ وجه قابل اجرا نیست.مطالعات تطبیقی میگه آمریکا و ژاپن تفاوت های اساسی از نظر فرهنگی با هم دارند.جامعه ما نیز از نظر فردگرا بودن و فاصله قدرت بیشتر به آمریکا نزدیک است.این تئوری هنوز در جوامع مختلف نقد نشده است تا وارد مرحله دوم شود.تئوریسین این تئوری را تحت شرایط سیاسی/اقتصادی/اجتماعی/فرهنگی جامعه خودش مطرح کرده است.یعنی فقط در آن شرایط کاربرد دارد. حالا خودتان قضاوت کنید.